روزی اگر شاعر شدم
کلمات پا کوتای در بند را طوری به کوچۀ رهايی قِل می دهم
که پيش از مجالی يابی تو در حضور باد
از ضرب آهنگ زلفهای چکُرت آينه ای ساخته باشم