Saturday, June 20, 2020
پيراهن زرد کوچه های شعف بر تن سپيدار وجدهای سمجت
با بارانهای موسمی خیال در هم می آميزد
روئای زندگی در حواشی پژواک پلکهای پر تبسمت
تو را
و انعکاس ضمير پر حرارت انزوای شبح نارنجستان تنهایت را
يادگار دگرديسی بهار آرزوهای جهان می کند
لازم نيست که انسان سی سال با تو زندگی کرده باشد
تا به وسعت لغت ظرافت پی ببرد
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment